വാക്കിനാലുളവാം സർവ്വചരാചരം
നിന്നുടെ മഹിമകൾ വർണ്ണിക്കുമ്പോൾ നാഥാ
തൃക്കൈകളാലുളവാം ഞാനെങ്ങനെ തൃപ്പാദം
തന്നിൽ മൗനമാകും

ആകാശ ഭൂമികളാകവേ ചമച്ചവൻ
ആയതിൻ നടുവിലായെനിക്കായ് തൂക്കി
കേണനിക്കായവൻ കേവലം പാപിപോൽ
കാരിരുമ്പാണിയിൽ കാരുണ്യനായകൻ

ആരിലുമുന്നതൻ യേശുമഹേശൻ
ആണെനിക്കുന്നതൻ വിടുതലിന്നുദയം
ആ തിരുപ്രഭയതെൻ അന്ധത നീക്കിയെൻ
അന്തരേ വാഴുന്നെൻ അത്മസഖിയവൻ

ചിന്തനം ചെയ്യുക അന്തരാത്മാവതിൽ
നമ്മുടെ പ്രാണനു വലിയവ ചെയ്തവൻ
ആ തിരുസന്നിധൗ വീണു വണങ്ങിടാം
സർവ്വ മഹത്വവും ദൈവത്തിനേകിടാം