ആകുലവേളയിലെപ്പോഴും താങ്ങിടും
ആകയാൽ വ്യാകുലമില്ലിനീം
ആശ്രയം നൽകിടുമൻപെഴും നെഞ്ചതിൽ
ആശ്വസിപ്പിക്കും തൻകൈകളാൽ

ജീവിതപാതയിലേറിടും ഭാരത്തിൽ
ഭീതനാകില്ല ഞാൻ ധൈര്യമായ്
നാഥാനാമേശുവെ നോക്കി
ഞാൻ പോയിടും
ആനന്ദഗാനങ്ങൾ പാടി ഞാൻ

ഉറ്റവർ കൈവിടും നേരത്തും മാറാതെ
മുറ്റും താൻ സ്നേഹിക്കും നിശ്ചയം
ഇത്ര നൽ നാഥനെ
സ്നേഹിച്ചും സേവിച്ചും
മാത്രമെൻ നാളുകൾ തീരണം

മേഘത്തിൽ വന്നിടും പ്രിയനാമേശുവെ
വേഗത്തിൽ കാണും ഞാൻ തേജസ്സിൽ
മൃത്യുവും ദുഃഖവും നിന്ദയും തീർന്നു ഹാ!
നിത്യമായ് വാഴും തൻകൂടെ ഞാൻ